jueves, 29 de septiembre de 2011

Outono


O outono non é a miña estación preferida, anque recoñezo que é, quizás, a máis fermosa.
Hai varias razóns polas que lle temo ao outono máis do que o amo. A máis importante creo que é que o meu ánimo sofre a disminución das horas de luz, os ceos cubertos de nubes e os primeiros fríos.
Mentres iso chega disfruto do sabor e do olor das mazás, á sombra da parra, mentres cae o sol polo horizonte dun día caluroso a finais de setembro, na véspera dos meus 51.

jueves, 15 de septiembre de 2011

Comeza o curso







Rematou a "liberdade condicional" das vacacións e volvemos ao traballo e a ver pasar a vida desde destrás da fiestra.
Sempre tiven esa sensación de estala deixando pasar sen disfrutala como debera, pero desde que cumprín os 40 (que xa fai...) esa sensación é cada día máis vívida. Quizá por iso, agora que a miña filla é unha mociña, decidín que viaxaría o máis posible (é boa compañeira de viaxe) e trataría de ver o máis posible dese mundo que hai máis alá das cortinas dos cuartos da miña casa, ou da persiana da miña bonita aula de infantil.
Pero, anque as viaxes sempre son emocionantes, non estou segura de que me abonde con elas, así que tamén me dei ao baile e outros vicios, como intentar aprender idiomas e este blog, (¡ xa que nin bebo nin fumo!... ;-))
E sigo buscando a maneira de vivir esta única vida da que dispoño da mellor maneira posible, tratando de fuxir das arañeiras ( prexuizos, complexos, xente malpensada e maledicente, vergoñas, medos, etc...)nas que noutros tempos me vin atrapada.
Por sorte teño unha saúde medianamente boa (cos achaques típicos da idade )unha familia que me proporciona amor e estabilidade ( tamén algúns problemas, por suposto) algúns bos amigos e un traballo marabilloso no que sempre hai actividade, creatividade e bo humor, que non me permite decaer(anque algúns días me faga volver á casa agotada )
Para que vos deades unha idea o primiero día que estiven no recreo cos meus nenos deste ano falamos a miña compañeira Alicia e eu da sorte que temos de traballar con nenos, pero sobre todo de que sexan os máis pequenos, porque contaxian vitalidade e onda eles desaparecen todas penas.
De todas maneiras aínda pecho os ollos e podo ver, cun pouquichiño de morriña, as imaxes dos lugares que visitei nestes dous meses porque...¡ Aiiiii...que marabilloso é o verán ! ¿verdade?

Nas fotos Amsterdam e Edam (Holanda), Puerto de Mazarrón e interior da provincia de Murcia, e ría do Masma (entre Barreiros e Foz)